Een verandering is pas een verandering als het nieuwe gedrag een gewoonte is geworden. Breintechnisch gezien is een nieuwe gewoonte een nieuwe neurale weg die je automatisch neemt. Dat gaat niet vanzelf. Veel herhalen van het nieuwe gedrag is daarbij belangrijk.
Met name in bedreigende situaties, die gesignaleerd worden door het emotiebrein, nemen we snel de oude vertrouwde neurale snelweg.
Veel mensen maken gebruik van hun wilskracht; een energieverslindende manier die veel vraagt van het denkbrein.
De juiste omgeving creëren door de juiste hulpbronnen aan te spreken, is dan ook van groot belang bij het creëren van een duurzame verandering. Je ondersteunt daarmee het gewoontebrein.
‘… Ik realiseer me dat ik mijn wilskrachtspier uitput door mijn manier van werken. Daardoor hou ik geen energie over voor thuis en heb ik minder weerstand tegen stress. Ik voel me gestresst en slaap slecht. Ik heb besloten minder op wilskracht te doen en meer gebruik te maken van mijn hulpbronnen!’
‘… Mijn kinderen zijn voor mij een belangrijke hulpbron: zij geven een goed voorbeeld van ‘in het nu leven’. Mijn vrouw en ik hebben ons aangewend om bij het naar bed brengen van de kinderen te bespreken waar ze die dag tevreden over waren, waardoor we in het klein ook nog eens oefenen met successen vieren.’
